Οι διατροφικές συνήθειες, που έχουμε ως παιδιά, προοικονομούν τις διατροφικές μας συνήθειες ως ενήλικες, αλλά και τη συνολική κατάσταση της υγείας μας. Ενώ, η επαγρύπνηση αναφορικά με τη σωστή διατροφή και τον ενεργό τρόπο ζωής είναι πολύ έντονη και διοχετεύεται από κάθε μέσο (social media, παγκόσμιοι φορείς, δημόσιες καμπάνιες κτλ) δυστυχώς, δεν μοιάζει να φέρει καρπούς. Τα ποσοστά παιδικής υπερβαρότητας και παχυσαρκίας ήταν και παραμένουν ανησυχητικά υψηλά.
Οι μελέτες παραθέτουν πως: - Η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών είναι χαμηλή και κάτω των συστάσεων. - Η κατανάλωση φαγητού εκτός σπιτιού είναι ιδιαίτερα συχνή (2-3 φορές/εβδομάδα). - Η κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών με πρόσθετα σάκχαρα, κορεσμένα λιπαρά και αλάτι είναι συστηματική (σφολιατοειδή, αναψυκτικά, πατάτες τηγανητές, γλυκά και επιδόρπια). - Πολλά γεύματα καταναλώνονται μπροστά από την τηλεόραση ή το τάμπλετ. - Ο χρόνος άσκησης των παιδιών με σωματικές δραστηριότητες είναι μηδενικός ή ελάχιστος (αθλοπαιδιές, κυνηγητό, κρυφτό, πολεμική τέχνη).
Τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα ως γονείς;
Τις περισσότερες φορές ως γονείς αγωνιούμε για τις συνήθειες των παιδιών μας. «Δεν τρώει το ένα, δεν τρώει το άλλο, δεν δοκιμάζει, δεν τρώει ποτέ σαλάτα, δεν του αρέσει κανένα άθλημα ενώ τον/την έχω πάει παντού.»
Ανάμεσα σε αυτές και στις τόσες άλλες αγωνίες που έχουμε καθημερινά, θέλω να σας ζητήσω να κάνετε μερικά βήματα πίσω και να κοιτάξετε την δική σας πραγματικότητα από λίγο ψηλότερα.
Εκτός από το κομμάτι της προτροπής, της πίεσης ή/και της γκρίνιας, ποιο άλλο κομμάτι είναι εκείνο που πρέπει να φροντίζουμε;
Μήπως εκείνο του παραδειγματισμού; Είναι καλό να μιλάμε στα παιδιά μας για αυτά που πρέπει να κάνουν, αλλά οι πράξεις και η συμπεριφορά μας έχουν τον σπουδαιότερο ρόλο.
Τα παιδιά βλέπουν, επεξεργάζονται αυτό που βλέπουν, ίσως τα απορρίψουν για κάποιο διάστημα, αλλά όταν το βλέπουν, βρίσκονται σίγουρα πιο κοντά στο να το μιμηθούν. Αν γίνουμε εμείς το πρότυπο τους, θα έχουμε πιθανότητες για καλύτερα αποτελέσματα ως προς την διατροφική διαπαιδαγώγηση τους.
Και πως θα γίνει αυτό;
Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο και συνάμα έχει διπλό όφελος – την καλή διατροφική διαπαιδαγώγηση του παιδιού αλλά και τη δική μας ευεξία!
• Απολαύστε το φαγητό με όλες σας τις αισθήσεις. Δείτε το, μυρίστε το, γευτείτε το, μασήστε το αργά, αισθανθείτε την υφή, τις γεύσεις και ικανοποιηθείτε από αυτό αληθινά. Η αργή κατανάλωση είναι σημαντική προϋπόθεση ώστε να γίνει το φαγητό πραγματική απόλαυση! • Γευματίστε όσο περισσότερο μπορείτε οικογενειακά καθήμενοι στο τραπέζι. Θυμηθείτε να κλείνετε την τηλεόραση αλλά και τα τηλέφωνα. Είπαμε, πρέπει να είμαστε το παράδειγμα! • Βεβαιωθείτε, ότι η διατροφή της οικογένειας είναι πλήρης και ισορροπημένη από όλες τις ομάδες τροφών. Μην ξεχνάτε να κόβετε σαλάτα με το μεσημεριανό και να την τρώτε και εσείς με χαρά. Όπως επίσης, μην παραλείπετε τα φρούτα. Πρέπει να βρίσκονται στη φρουτιέρα, αλλά τα παιδιά πρέπει να σας βλέπουν, ότι τα τρώτε με χαρά και όρεξη. • Πιείτε νερό και αποφύγετε τα αναψυκτικά και τα ζαχαρούχα ροφήματα. Αν πίνετε coca cola το μεσημέρι, γιατί να μην πίνει και εκείνο σοκολατούχο γάλα το πρωί ή ενεργειακά ροφήματα στα 15; • Προσέξτε τι λέτε! Όταν βαφτίζουμε «απαγορευμένο» κάτι τότε, γίνεται αυτομάτως ακραία επιθυμητό.. Όταν, λοιπόν, η σοκοφρέτα είναι κακή ή παχυντική τότε τα παιδιά την θέλουν περισσότερο και αργότερα θα επιβραβεύουν τον εαυτό τους με γλυκά και ζάχαρη. Αντικαταστήστε τις λέξεις «κακό» και «ανθυγιεινό» με άλλες. Πείτε τα λιγότερα υγιεινά τρόφιμα, περιστασιακά, εξτρά, εξαιρέσεις και άλλα τέτοια.. • Το επόμενο είναι κάτι που όλοι ξέρουμε. Το φαγητό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως ανταμοιβή, δωροδοκία ή τιμωρία. Βρείτε εναλλακτικές λύσεις, όπως μία εκδρομή, βόλτα στο πάρκο, νυχτερινό μπάνιο στη θάλασσα, σκι στο βουνό, αυτοκόλλητα, περισσότερο παιχνίδι έξω. • Ακούστε εσείς οι ίδιοι και σεβαστείτε την πείνα και τον κορεσμό τους. Αφήστε το παιδί να σταματήσει το φαγητό του, όταν νιώσει χορτάτο. Δεν χρειάζεται η τελευταία μπουκιά.. Απαλλαχτείτε σταδιακά (γιατί μόνο έτσι γίνεται) από τα βιώματα της δικής σας παιδικής ηλικίας. Όταν η πείνα κάνει τη παρουσία της, το παιδί θα φάει. Φροντίστε να έχετε διαθέσιμα φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς ή το μισοτελειωμένο φαγητό από το μεσημέρι, ώστε να ικανοποιήσει την πείνα του με ποιότητα.
• Γεμίστε τα ντουλάπια και το ψυγείο με υγιεινές επιλογές, εύκολα προσβάσιμες και καταναλώστε τες και εσείς μαζί με το παιδί. • Βάλτε ένα όριο στα περιστασιακά τρόφιμα. Για παράδειγμα θα τρώμε έως 2 περιστασιακά τρόφιμα την εβδομάδα. Μαντέψτε! Αυτό πρέπει να το ακολουθείτε από κοινού. • Είναι χρήσιμο, τέλος, να τονίζετε τις ιδιότητες και τα οφέλη στο σώμα που έχουν τα τρόφιμα που καταναλώνετε. Για παράδειγμα, ενθουσιαστείτε με το ακτινίδιο και πείτε στα παιδιά «Δεν είναι τέλειο που είναι τόσο διαφορετικό με περίεργα χρώματα και μας βοηθάει ταυτόχρονα να μην αρρωσταίνουμε; Έτσι δεν θα χάσουμε καμία μέρα παιχνίδι ή σχολείο». • Περιορίστε τον χρόνο επί της οθόνης, αλλά όχι επιτακτικά. Οργανώστε δραστηριότητες για όλη την οικογένεια και απομακρυνθείτε και εσείς από τη τηλεόραση, το laptop και το κινητό. Μπορείτε να πάτε μία βόλτα στο βουνό ή ακόμα να καθιερώσετε οικογενειακά παιχνίδια (επιτραπέζια, κυνήγι θησαυρού) μεταξύ σας ή με άλλους οικογενειακούς φίλους. Η παρακολούθηση μιας ταινίας μπορεί να είναι κοινός χρόνος, αλλά όχι καθημερινά. Στη θέση της τηλεθέασης μπορείτε να μαγειρέψετε μαζί, να διαβάσετε, να λύσετε γρίφους ή απλώς να μιλήσετε.
Αν αλλάξουμε μαζί τον τρόπο προσέγγισης του φαγητού, τότε τα παιδιά μας θα γίνουν ενήλικες χωρίς έντονη συναισθηματική σύνδεση με το φαγητό, γεγονός που θα τους φέρνει σε πλήρη σωματική και ψυχική ευεξία.
Comentários